Miasto Jastarnia położone jest w środkowej części Półwyspu Helskiego – 13 kilometrów od Helu i 22 kilometry od Władysławowa, wg legendy nazwa Jastarnia wywodzi się od pogańskiego bożka Jastrzeboga, któremu oddawano cześć na początku wiosny, paląc ognie na wzniesieniach i tańcząc wokół jego posągu. Na jednym z takich obrzędowych pagórków miała powstać później osada. Od wieków podstawą życia i ekonomi tutejszych mieszkańców było morze. Utrzymywano się z rybołówstwa, poławiano łososie, flądry i węgorze. W czasach kiedy foki były jeszcze pospolite w wodach południowego Bałtyku, mieszkańcy również na nie polowali. Mało kto wie, że ludność tutejsza łowiła w sidła również wrony. Łapana je w okresie Wielkiego Postu. Tutejsi rybacy byli zorganizowani w tzw. Maszoperiach. Były to rodzinne związki rybackie. Brały one swe nazwy od rodowych nazwisk. Były np. Maszoperie: Boszkowa, Konkolowa, Pieprowa, Boszkowa, itp. Nie znaczyło to bynajmniej że np. w maszoperii Konkolowej byli sami Konkole. Jeżeli córka, dziewczyna z maszopskiego rodu, wyszła za mąż za kogokolwiek, czy to z półwyspu, czy nie z półwyspu, rybaka, czy nie rybaka, miał młody swoje miejsce w maszoperii „mógł łowić z maszopami, dostawać swój part” czyli część złowionej ryby. Połów dzielony był w ten sposób, żeby nie można było oszukiwać i np. dla siebie przeznaczyć lepszej części. Ryby poukładane były na poszczególne kupki, kupek było tyle, ilu rybaków w maszoperii. Robiono klocki i każdy robił sobie znak na klocku tzw. merkę i oddawał najstarszemu. On je wkładał do czapki i zaczynał pojedynczo rozkładać po jednym klocku na każdą kupę ryb. Jeżeli nie było klocków, to jeden z rybaków, odchodził trzy, cztery metry i odwracał się tyłem. Najstarszy pytał – Kogo to jest – A tamten odpowiadał nazwiskami. Część zdobyczy, przypadała również wdowom, sierotom, chorym, jak również księdzu i nauczycielowi. Maszoperii było kilka, co roku każda z nich łowiła na innym akwenie tzw. Toni. Maszoperie wymieniały się toniami, tak, żeby było sprawiedliwie, ponieważ nie każdy akwen był jednakowo wydajnym łowiskiem. Rybołówstwo zorganizowane na zasadzie maszoperii, zaczęło podupadać w momencie pojawienia się na półwyspie kutrów, przystosowanych do dalekomorskich połowów. Zupełny kres maszoperiom, położyło pojawienie się po II wojnie światowej, państwowych przedsiębiorstw.